Las leyó, las escuchó, las acarició, se las repitió, las llevó revoloteando por su cabeza durante todo el día, las escribió, las tachó, las gritó con rabia…
… iluminó su mundo y los besos que consiguieron que volviera a amar, y mientras recordaba fue tiñendo de negro todos las imágenes que revivía, repitiéndose esas palabras una y otra vez… - Yo ya no te quiero – … suave… - Yo ya no te quiero - … despacio … - Yo ya no te quiero - … sincero …
Lloró, lloró todos los tequieros, lloró toda la tristeza, lloró la esperanza, lloró durante dos años las lágrimas que había estado escondiendo entre velos de fantasía, lloró hasta que las lágrimas la inundaron y destiñeron su memoria. Cuando pudo parar de llorar y sonrió, vio que ahora, su vida, por fin, también se había vuelto Gris.
" Soa o espertador. Outra vez é luns. Dou outra volta na cama, non me apetece saír da casa e dar paso á interminable rutina de sempre. Levántome, prepárome, collo as cousas e aínda con sono marcho cara clase. Aínda non chegou ninguén, deixo a carteira e quedo no radiador ata que se achegue a hora de dar clase. Miro pola ventá mentras quento as mans; hoxe non para de chover e de vez en cando a auga peta nos cristais por causa do vento; pero de pronto, unha voz suave e doce saúdame cun sorriso. Sentamos na mesa e comenzamos a falar, de súpeto doume conta que está parando de chover . . . . . . sentadas no banquiño do patio escoitamos música e falamos; falamos dos pequenos detalles da vida e rimos, rimos coma dúas enanas. É entón cando me dou conta que se non viñera perdíame todo esto, que grazas a ti son capaz de comprender á xente, a rirme máis a miúdo, a non tomarme as cousas tan a peito. Grazas aos teus abrazos axúdasme a seguir adiante e non quedarme atrás. Grazas aos teus sorrisos paso os mellores recreos e grazas á túa amizade o día comeza a clarexar ". --------------------------------- Grazas Inés por este relato, encántame. E que dicir de ti? Grazas por estar aí sempre. Simplemente es única.
En diciembre te volví a ver quizás cierta incomodidad, por el tiempo que pasamos separadas, no has cambiado, sigues igual de atenta, de cariñosa. La verdad me alegra mucho que sigas así porque parece que todo este tiempo ha pasado en vano porque sigues siendo la misa de antes y espero que siga siendo así... Tras tantos recuerdos... tras tantas palabras... ¿que más queda? ¿Decirte lo mucho que te quiero? Sólo quise recordarte estos últimos meses... tan lejos, pero tan cerca a la vez... me di cuenta que volví a perderte, volví a quedar en tu recuerdo... Sí, te quiero, pero ¿de que me sirve? Si yo seguiré asintiendo, y tu seguirás sin saberlo, o si ya lo sabes, seguirás ignorándolo, ¿no? He herido a muchas personas más, que probablemente me habrían querido más de lo que tú lo haces, y todo por seguir hiriéndome a mí misma. Sé que te vas distanciando, que ya no es como antes... No sé cuanto tiempo volverá a pasar hasta que te vea, pero sé que con ese recuerdo me conformo, incluso si viene la eternidad, me bastará con recordar tus besos, tu sonrisa, tus ojos... Siempre has tenido el Don de llegar en el momento más oportuno, de irte cuando era preciso, de hacerme sentir única y feliz cuando mis sueños, ilusiones e ideales comenzaban a carecer de sentido. Lástima que puede que te haya perdido, que en un abrir y cerrar de ojos no vuelva a verte más, ni a abrazarte más, ni a besarte más... es triste, pero así es la realidad, no es como en los sueños, que siempre sucede lo que más deseamos, no, la vida es un tren que ha de pasar por diversas estaciones, unas mejores, otras peores Lo que no mata,fuerza te da . ..
Son unha persoa bastante alegre e optimista en xeral. Sei gardar segredos. Gústame máis escoitar que falar. Non soporto a xente egocéntrica. Gústame sorrir e que a xente do meu redor sorría =).