11 marzo 2007

Te necesito tanto. . .

La distancia la gran tradición, cada día, cada hora que pasa es un puñal que se me clava...
Adoro la noche, no pienso ya en la lejanía, miles de kilómetros nos separan, puedo soportarlo?...
Amo la noche, sueño con que te tengo cerca, puedo sentir tus caricias y tus besos...
Eres el aire que respiro, el agua que bebo, el latir de mi corazón...
El tiempo sin ti a sido una eternidad...
Cuando te recupere un gran puñal atravesó mi pecho...
El puñal del amor, hizo latir mi corazón con mas fuerza...
Solo puedo decir que te quiero, te quiero muchísimo, no lo olvides mi vida...

1 comentario:

Lucía dijo...

É precioso o que dis, Anabel! Cada vez melloras o teu blog, e é unha pena que remate o curso, porque aínda que podemos seguir publicando entradas, non é o mesmo.
Espero que disfrutaras lendo o meu blog como eu disfrutei lendo o teu, escribes realmente ben.
Un pracer coñecerte, 1 bico!
Pásate polo meu blog :)